Είναι υπέροχο (;) να επιστρέφεις

   It's great to be back. Ή και όχι. Η απουσία μας από ένα μέρος και μια συντροφιά μας δίνει τη μοναδική δυνατότητα να σκεφτούμε και να επανεκτιμήσουμε τη σημαντικότητά της για εμάς τους ίδιους. Και για τους άλλους φυσικά. Να αναρωτηθούμε αν ήμασταν εκεί που έπρεπε και να αποφασίσουμε αν αξίζει να επιστρέψουμε και να παραμείνουμε στο προηγούμενο σημείο. Αν θέλουμε να είναι αυτό το δικό μας σημείο εκκίνησης. Και να αναρωτηθούν και οι άλλοι φυσικά. Τι γίνεται όμως όσο λείπουμε; Τι κάνουν οι άλλοι χωρίς εμάς; Δεν είπαμε να γίνουμε control freak, αλλά όσο εμείς λείπουμε τόσο οι άλλοι το συνηθίζουν. Και δεν ξέρουν κι εκείνοι μετά: Είναι καλύτερα να είμαστε παρόντες ή μια χαρά συνήθισαν στην απουσία μας και προτιμούν να συνεχίσουν με αυτήν;        

Σύνδρομο αδυναμίας παραίτησης

Το σύνδρομο αδυναμίας παραίτησης παρατηρείται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, από τους ίδιους αναγνωρίζεται και επισημαίνεται ως αγάπη για τη νίκη, μαχητικότητα και επιμονή στον τελικό στόχο. Από το περιβάλλον τους χαρακτηρίζεται ως εμμονή στην ήττα, σαδομαζοχισμός, αδιαφορία για την καθημερινότητα και την ισορροπημένη ζωή, αμηχανία μπροστά στην κρίσιμη στιγμή και κατάργηση της ιδιωτικότητας συχνά στο βωμό της απληστίας. Χωρίς επικριτική διάθεση, παρά μόνο παρατηρώντας τους ανθρώπους και τη συμπεριφορά τους, αναφέρομαι στο σύνδρομο αδυναμίας παραίτησης από τις κακές συνήθειες.

Το δίλημμα

Μες στη ζωή που δε διάλεξες

θα βρεις πολλά εμπόδια.

Μα ποτέ μην ξεχάσεις,

ο μεγαλύτερος εχθρός σου είσαι εσύ.

Αμηχανία

Διανύοντας τούτη την περίοδο παρατηρώ στα βλέμματα των ανθρώπων την αμηχανία. Ποτέ ξανά δεν την είχα νιώσει τόσο έντονα να διαπερνά, όχι εμένα, αλλά τους ίδιους τους άλλους τη στιγμή που κοιτάζουν τον καθρέπτη. Λες και μια μόνιμη απορία, μια ερώτηση, έχει ριζώσει στην άκρη των χειλιών τόσων ανθρώπων και όλοι τους με πολλή αγωνία ψάχνουν. Δεν ερευνούν. Δε γνωρίζουν τη διαδικασία της έρευνας. Είναι πολύ σύνθετη αυτή η διαδικασία για να την κατανοήσουν αυτή τη στιγμή. Πολύ περισσότερο για να την εφαρμόσουν. Έτσι, ψάχνουν για μιαν απάντηση. Όχι για μια λύση. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για λύσεις. Περίεργο. Παράλογο. Όλοι ψάχνουν για απαντήσεις. Πίσω από τις απαντήσεις κυνηγούν ευθύνες και υπευθύνους. Έπειτα αμηχανία. Έπειτα καθρέπτης. Έπειτα η απάντηση εμπρός στα μάτια τους. Μπροστά στα μάτια μας. Έπειτα η άρνηση της αλήθειας. Αμηχανία ξανά. Αποποιούμαστε των ευθυνών με μεγάλη ευκολία. Να' μαστε πάλι τώρα στην αμηχανία. Κάπου πρέπει να αποδώσουμε τις ευθύνες ακόμη και για την αμηχανία που νιώσαμε. Φοβία παντοτινή για τον άνθρωπο η αναγνώριση. Χρειάζεται τιμιότητα και δεν είμαστε βέβαιοι αν τη διαθέτουμε. Το θέμα δεν είναι αν τη διαθέτουμε, το θέμα είναι ότι δεν είμαστε βέβαιοι. Ανασφάλεια. Αμηχανία ξανά. Πιο έντονη από ποτέ. Δεν είναι μούδιασμα. Ναι, κι εγώ έτσι είχα πιστέψει, ότι πρόκειται για μούδιασμα. Παρατηρούσα με αγωνία μήπως και διέφυγε κάτι της προσοχής μου και αυτός είναι ο λόγος που δεν καταλαβαίνω. Ο λόγος είμαι εγώ. Η αιτία είμαι εγώ. Και είμαι εδώ.

Η δυσάρεστη άρνηση

Αν έχασες ξανά την ισορροπία, θα την ξαναβρείς όσο δύσκολο και να'ναι. Να είσαι σίγουρος πως όσο και να προσπαθείς, εκείνη θα έρθει μόνη της όταν πάψεις να το αποζητάς. Όταν σταματήσεις το κυνήγι, όταν πια δε θα την ψάχνεις.
Έρχονται δύσκολες στιγμές που οι άνθρωποι ξεχνούν τη λογική με την οποία είναι προικισμένοι να σκέφτονται.
Θα έλεγα με βεβαιότητα ότι είναι δύσκολο να παίρνει κάποιος αποφάσεις χωρίς να έχει εξασφαλίσει τις συνθήκες που θα ήθελε ο ίδιος σχετικά με το χώρο και το χρόνο του.
Κι αν σε χτυπήσει αδυσώπητα η ανάμνηση της ήττας, εσύ μην αφήσεις μια ήττα να ορίσει τη ζωή σου. Κι αν νιώσεις τύχη να σε περιβάλει, απόφυγέ την τακτικά μη σε παρασύρει.
Η δυσκολία έγκειται πάντοτε στον εντοπισμό της αλήθειας. Μετά την πραγμάτωση και το πέρας της διαδικασίας ο άνθρωπος μπορεί να ξανακερδίσει το απόλυτο που χάθηκε στη διαδρομή της φύσης του.

Ιδέα

Αυτή η μέρα διδάσκει. Διδάσκει ότι ο άνθρωπος δεν υποτάσσεται. Διδάσκει ότι η έννοια της ελευθερίας βρίσκεται πάνω από κάθε άλλη. Διδάσκει ότι κοιτάζοντας βαθιά μέσα στην ψυχή μπορούμε να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη φύση.
Διδάσκει ότι ο άνθρωπος ξέρει να αγαπά, να κατανοεί, να συγχωρεί και να αδελφώνεται.
Μακάρι ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει τη δύναμη που κρύβει μέσα του, μακάρι να μπορούσε να δει τα κίνητρα και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από κάθε πόλεμο, μακάρι να μην χάνονταν τόσες ζωές.
Αυτή η μέρα διδάσκει ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή. Τιμούμε τους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν την ελευθερία, υπερασπίστηκαν την Ελλάδα και έδωσαν τη ζωή τους αποδεικνύοντας ότι για τούτη την ιδέα αξίζει να τα θυσιάσει κάποιος όλα.

Ευχή

Μακάρι οι άνθρωποι να ξανακοιτούσαμε την εικόνα, να ξανακούγαμε τον ήχο και να ξανασκεπτόμασταν την έγνοια μας!
Ίσως καταφέρναμε να αναγνωρίσουμε κάτι περισσότερο από αυτό που μέχρι τώρα βλέπουμε, ακούμε και σκεπτόμαστε. Ίσως να κουμαντάραμε τον εγωισμό μας. Ίσως μπορούσαμε να αντιληφθούμε τη δύναμη της αδυναμίας μας. Ίσως καταλαβαίναμε και τον κόσμο μια μέρα. Τη δικαιοσύνη και την ισορροπία. Τη φύση και την τέχνη. Ίσως διακρίναμε μια πραγματική πρόκληση, ίσως την αποδεχόμασταν και ίσως παλεύαμε για να κερδίσουμε. Γενναία και τίμια. Ίσως.
Μακάρι οι άνθρωποι να κάναμε πολλές ευχές και όλες τους να ήταν παιδιά της συνείδησης!